5februari,

Rectificatie: de 7 euro die we betaalden voor het huisje is p.p. dus nog steeds een koopje.

Gisteravond heerlijk gegeten aan de Beach. Voor het restaurant staat een bootje gevuld met ijs en daarin liggen de mooiste vissen en garnalen.

Een Rus presteert het om elke vis wel ff in zijn handen te nemen en zelfs met zijn vinger in de bek van een Barracuda te peuteren. Hij is het niet eens met de prijs van de vis en laat de verkoper zelfs een foto op zijn kamera zien die hij op de markt gemaakt had met de veel lagere prijs. Belachelijk figuur natuurlijk en het duurde wel 20 minuten tot hij tot een keuze kwam.

De vis die Ria besteld had ( vóórdat de Rus er met zijn handen aan had gezeten) was werkelijk super. Wel waren we nog ff in spanning voor de prijs ( het gaat per kilo) maar dat was ook een lachertje.

Na het eten kregen we weer eens last van onze slaapaanvallen zoals we dat eigenlijk de hele dag hebben. Hoe minder je doet hoe luier je wordt.

We hebben via Agoda een hotelletje geboekt op Koh Phi Phi waar we 9 februari naar toe willen en tevens hebben we hier een ander ( duurder) huisje genomen met airco.

De ventilator die boven ons bed hangt heeft de kracht van een motor van een Boeing 747, met alleen maar hete lucht. De ventilator is zo krachtig dat als we op bed liggen onder het laken het uitziet alsof er 2 vacuüm vissticks naast elkaar liggen. Het is dan ook een zegen als in de morgen rond 5.30 uur Ton de koffie op terras klaar heeft staan en er een heerlijk ochtend briesje waait.

Er zitten hier de mooiste vogels en er klinken de fraaiste geluiden. Een heel mooie fluitgeluid dat ons opviel blijkt niet van een vogel maar van een bijzondere grote Hagedis te zijn.

Vandaag de vaste rituelen zoals: ontbijt, wandeling langs het prachtstrand, lekker eten, aan de pool liggen en weer eten. Het is hier echt een oase van rust. Last van depressies of een beetje down? Dat is hier zo opgelost.

In de Ragae bar waar altijd een heel rustige sfeer hangt was vanmiddag wel even gejuich en geschreeuw omdat de locals samen naar de MuyTai bokswedstrijden zaten te kijken en dat is een leuk schouwspel. Ze spoorden de acteurs op T.V aan alsof hun leven er van af hing.

Het klinkt wel saai maar nu is de zon weer onder gegaan en maken wij ons op om weer heerlijk blootsvoets het strand af te struinen en ergens heerlijk te gaan eten......

6februari

Vanmorgen hebben we ons huisje D7 verruild voor Bungalow V20. We zitten nu ruimer en koeler!!!!!!!! Wat een zegen zeg. Meteen onze vuile was gebracht naar de Laundry die we vanavond alweer terugkrijgen tegen 75 eurocent de kilo. Het Moslimvrouwtje dat ook een supermarktje en tankstationnetje heeft is heel erg aardig en een lachebek. ( een tankstation is trouwens een houten rekje waar literflessen op staan gevuld met 3/4 liter benzine en die verkocht worden voor een hele liter).

We hebben weer een scooter gehuurd en rijden in de ochtend naar Saladan ongeveer 10km. Toen we Saladan binnen reden zagen we dat een normaal doorgangsstraatje geblokkeerd was met tafeltjes en stoeltjes en we reden er gewoon slalommend doorheen en beseften toen pas dat we door een begrafenisbijeenkomst reden. Aan de ene kant zaten de familieleden en aan de andere kant stond een grote kitscherige zilveren kist met een enorme grote foto van de overleden vrouw omringd door vele kaarsen en bloemstukken.

We schaamden ons natuurlijk rot en maakten een verontschuldigend gebaar.

In de haven hebben we koffie met een chocoladecroissant gegeten en zijn te voet nog maar even langs de begrafenisceremonie gelopen en daar heerste een heel gewone sfeer. Men begroete ons vriendelijke en lachend en we werden zelfs uitgenodigd om aan het feestmaal deel te nemen. (Men staat hier dus iets korter en gewoner bij de dood als bij ons).Maar om nou gezellig naast een dode een Thaise schotel te gaan verorberen daar hadden we geen zin in. Vriendelijk bedankt.

Verder nog ff geshopt en weer terug richting zwembad gereden omdat het weer 'bloodyhot' is en we verlangen naar de pool. Kijk en daar hebben jullie geen last van met temperaturen tussen de -15 en-20 graden. Dus heb een beetje compassie met ons!!!

Bij het zwembad vergat Ria eventjes dat haar pas aangeschafte Leeszonnebril van 130 euro niet naast haar ligbed maar op haar ligbed onder het badlaken lag. Dus toen ze ging zitten en een krakend geluid hoorde wist ze al hoe laat het was. Er kwam een TOTAALLOSS brilletje tevoorschijn. Oh en ze was er zo blij mee.

Dus weer op de scooter naar Saladan waar we een van de vele ( er zijn in een straat wel 25 OPTI-Centers en je ziet geen één Thai met een bril) bezochten. We werden door het complete team ontvangen incl. de Opticien die er uitzag als een Chirurg die Ria, s bril wel even zou reanimeren. Er werd een montuur uitgezocht en na wat slijpwerk in de operatiekamer had Ria weer een nieuwe bril. In de tussentijd wat gebabbeld met de assistentes van de Chirurg die er als topmodellen bijstonden. We lieten ze winterfoto's zien die Dennis ons had doorgestuurd van de bevroren gracht voor hun huis. Maar dat konden ze zich toch echt niet voorstellen dat er water was waar je overheen kon lopen of zelfs met een auto overheen kon rijden.

Na duizend maal dank en vele buigingen verlieten we de 'kliniek en stopten nog bij een locale markt waar het weer ogen uitkijken was. Al die Locals , kraampjes met kleding, snuisterijen en natuurlijk eten, eten en eten. Ik denk niet dat er een Thai is die thuis een keuken heeft, hier eet gaat iedereen elke dag uit eten.

Wat we daarna weer aan het strand hebben gedaan zal wel geen verrassing zijn: JA ETEN.

Ditmaal was er ook een B.B.Q 'on the beach'. We zochten 10 reuze garnalen uit met gepofte Patato die even later samen met een salade geserveerd werden. Erg hé

7februari

Vandaag was echt een lummeldag, we hebben alleen maar gependeld tussen de Pool en de Zee. ( afstand 10 meter. Het was vandaag zo ongelooflijk warm dat er nets anders overbleef dan in de buurt van het water te blijven. Tussendoor natuurlijk weer lekkere hapjes en gezellig op het terras zitten.

Een avondwandeling langs het strand is de afsluiter van de dag, weer heerlijk gegeten natuurlijk.

( Sizzling Plate: een gerecht van vlees of vis dat brandend met veel vlammen aan je tafel wordt geserveerd.

De rekening is 290 bath, in het rekening mapje doe ik i.p.v. 300 bath 500 bath en zeg dat het zo goed is. De jonge komt netjes terug en zegt: meneer U heeft zich vergist U hebt 200 bath teveel gegeven.
Netjes of niet? Was zo'n beetje zijn dagloon dat hij had kunnen opstrijken.

Tussendoor is er worden er verderop telkens vuurpijlen afgeschoten zodat men kan zien waar de Fullmoonparty ( het is nu volle maan) wordt gehouden. Er is op dat gedeelte een heel relaxte sfeer met muziek ala Tiësto of van Buren. Men ligt lekker languit op verhogingen met matrassen en iedereen feest op zijn eigen manier.

Er zijn altijd wel Partys, Fulllmoon, Aftermoonparty ,Midnight,Sundance, Luckybeach enz , het beestje hoeft maar een naam te hebben.

En dan sluiten we de dag weer af met een AIRCOPARTY , lekker bijkomen in ons koele huisje.....

8februari

Vanmorgen vroeg uit de veren en nemen weer een scooter....We rijden eerst richting Saladan omdat we bij de 7-eleven even shag moeten halen en nog ff pinnen.

De eerste pinautomaat werkte niet naar behoren en de 2^de pinautomaat slikte Ria's Pasje meteen in , gaf geen geld en gaf ook geen pasje meer terug.

Gelukkig was de bank open en legden we de situatie uit. Geen probleem als we Ria,s paspoort ff konden laten zien. En het paspoort lag in haar koffer 12.km verder op. Dus op de scooter terug waar we net vandaan kwamen en na een poosje hadden we de pinpas weer terug. Toen maar weer een andere automaat geprobeerd en we waren weer 10.000 Bath rijker of armer, ligt er maar aan hoe je het bekijkt.

Voor de rest weer een eilandtoer gedaan en in Old Lanta een shake gedronken en genoten van het uitzicht vanuit het terras.

Onderweg een stop gemaakt voor een foto en Ria vertelde tot ze toch nog soms schrik heeft met die scooters die voorbij flitsen die haar doen terugdenken aan de overval vanaf een scooter die ons vorig jaar overkwam op Bali.

Nog niet uitgesproken of er komt een scooter-rijder naar ons toe en remt voor onze neus. Hij vroeg of hij misschien behulpzaam kon zijn, hij dacht dat we met pech langs de weg stonden. Zo zie je maar dat je niet te snel na een rotervaring alles over een kam moet scheren. Nog een uurtje rijden richting ons verblijf want het is al weer niet meer te harden in de hete zon.

Dan maar weer een 'frisse duik' in het warme water van de pool of zee.

P.s Nicole, Dieter en Huub: wij sturen geen zonnige fotos om jullie te JENNEN, wij zouden ook niet jaloers zijn als jullie een foto doorstuurden van de Elfstedentocht, het ruitenkrabben in de ochtend of een foto van Huub rokend op het balkon als een Eskimo met een ijspegel aan zijn neus.

Volgend verslag van Phi Phi Island waar we morgen ochtend met de Ferry naar toe gaan.

ALLAAF ALENEU..Ton en Ria